چند روز پیش داشتم به برنامه ریزی های قبلی ام فکر می کردم و اینکه خیلی از چیزها را به آینده حواله داده بودم. حالا همون آینده است و فقط غصه باید خورد که چرا انجام کارها را فقط به تعویق انداخته ام. 

 

ولی خب هیچ وقت دیر نیست. می خوام دیگه هیچ چیز را به آینده موکول نکنم و در زمان زندگی کنم.